مهر در گزارشی بررسی كرد؛
شانس های كسب مدال چگونه از بین رفتند، خودزنی در كاروان ایران!
اخبار ورزشی: ورزشكارانی كه پیش بینی می شد بتوانند برای ورزش ایران در بازیهای آسیای مدال آوری كنند در طول برگزاری مسابقات به علت اهمال یا بی تدبیری خودشان یا برخی مسئولان به مدال نرسیدند.
خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: از مجموع ۱۵۵۲ مدالی كه در بازی های آسیایی میان ورزشكاران شركت كننده از ۳۷ كشور توزیع شد، ۶۲ مدال سهم ایران بود كه توسط ورزشكارانی از ۲۰ رشته انفرادی و گروهی به دست آمد.
با این تعداد مدال كاروان پرتعداد ایران یك رده پائین تر از دوره قبل و در جایگاه ششم جدول توزیع مدال ها ایستاد. در صورتی كه بودند ورزشكارانی كه جزو امیدهای مسلم مدال آوری در كاروان اعزامی بودند اما «گاف»های ناشی از سومدیریت ها، اهمال كاری و نبودن درایت كافی دست این ورزشكاران را از مدال كوتاه كرد. همچون مدال هایی كه اینچنین از دست كاروان ایران خارج شد، می توان به موارد زیر اشاره نمود.
تبعات درس نگرفتن از فاجعه آناهایم
شاید كمتر كسی باشد كه داستان كیانوش رستمی و اختلافات همیشگی او با كادر فنی تیم ملی وزنه برداری را نداند. داستانی كه به روایت آن رستمی بدون اعمال نظر سرمربی در المپیك ریو وزنه زد و مدال طلا هم گرفت اما این راهكارش و به شكلی ادامه خودخواهی هایش در مسابقات جهانی آناهایم كاری از پیش نبرد. وی در این رقابت ها در صورتی كه با حركت دو ضرب می توانست با وزنه ۱۹۰ كیلویی مدال نقره خویش را قطعی كند، وزنه ۲۱۲ كیلوگرمی را برگزید اما نتوانست آن را بالای سر ببرد.
تكرار این داستان توسط كیانوش رستمی در بازی های آسیایی، یك مدال مسلم وزنه برداری ایران در این بازی ها را گرفت. این وزنه بردار در جاكارتا به ترتیب وزنه های ۲۱۸ و ۲۲۰ كیلویی را برگزید اما نتوانست هیچ یك را مهار كند. این در حالی بود رستمی با وزنه ۲۰۷ كیلویی هم نایب قهرمانی خویش را قطعی می كرد اما در رقابت و به شكلی كَل كَل با سهراب مرادی، از وظیفه اش كه كسب مدال نقره بود غافل شد و آن را دو دستی تقدیم حریف قطری كرد.
قطعا اگر حداقل پس از مسابقات جهانی، فدراسیون وزنه برداری با كیانوش برخورد می كرد مدال اندونزی از دست نمی رفت.
مدالی كه فدای اهمال كاری شد
شاگردان علی اشكانی هم كه در ۶ وزن راهی جاكارتا شده بودند، می توانستند به جای ۴ مدال، ۵ مدال بگیرند اما عدم درایت كافی كادر فنی در چلنج یا اعتراض فنی به اشتباهات داوری، سبب شد دو ملی پوش ما از دستیابی به مدال محروم شوند. این مورد در كشتی های بهنام مهدی زاده در وزن ۱۳۰ كیلوگرم كاملا مشهود بود كمااینكه وی می توانست در صورت اعتراض فنی مربیان به اشتباهات داوری به جای عنوان پنجمی صاحب حداقل یك مدال برنز شود. این مورد در كشتی های علی اكبر حیدری هم به چشم می خورد.
ضعف همیشگی بازهم گریبانگیر شد
بازی های آسیایی ۲۰۱۸ برای كشتی آزاد ایران سه مدال طلا و یك مدال برنز داشت این در حالی بود كه ایران می توانست در وزن ۷۴ كیلوگرم این رقابت ها هم صاحب مدال شود. مصطفی حسین خانی ملی پوش این وزن بازهم گرفتار آن ضعف همیشگی - شكست در ثانیه های پایانی - شد و نتیجه كشتی را در ثانیه های پایانی به حریف خود واگذار كرد. این در حالی بود كه كارشناسان كشتی و كادر فنی با عنایت به تجربه بالای حسین خانی حساب ویژه ای روی مدال آوری وی باز كرده بودند.
گفتیم مادر را خسته نكنید!
بدون شك الهه احمدی را می توان یكی از شانس های اصلی كسب مدال در میان ورزشكاران تیراندازی و حتی كاروان ورزشی ایران در هر رویداد دانست. احمدی كه یكی دو ماه پیش طلای مسابقات جهانی تیراندازی را از آن خود كرد بعد از مصدومیت كیمیا علیزاده بعنوان پرچمدار كاروان ایران در بازیهای آسیایی انتخاب گردید. تصمیمی كه تا حد زیادی غیرمنطقی بود و انتقاداتی هم داشت چون كه مراسم افتتاحیه بازی ها در جاكارتا برگزار می شد و به فاصله تنها دو روز بعد الهه احمدی بایدر در پالمبانگ با رقبای سرسخت خود برای كسب مدال رقابت می كرد. احمدی كه در بازیهای آسیایی اینچئون صاحب مدال طلای انفرادی و نقره تیمی شده بود، در اندونزی باآنكه به فینال راه پیدا كرد اما موفق نشد به مدال دست پیدا كند.
«بازگشت از خداحافظی» و «مالِ قرضی» طلا نشد
محسن شادی كه مدال طلای دو دوره متوالی بازی های آسیایی در روئینگ را در اختیار دارد در حالی عازم جاكارتا شد كه پس از بازی های آسیایی ۲۰۱۴ از دنیای قهرمانی خداحافظی كرده بود اما به فاصله چندماه مانده به این دوره بازی ها، تصمیم به بازگشت گرفت تا شاید بتواند در طلایی شدن «هت تریك» كند اما نه تنها این كار را نكرد بلكه هیچ مدالی نگرفت تا ثابت شود بازی های آسیایی جایی نیست كه با چند ماه تمرین در آن نتیجه گرفت حتی برای نام های بزرگ؛ البته پاروزنان روئینگ (مردان) در اندونزی با قایق و پاروی قرضی مسابقه دادند و همین بهانه ای شد به جهت اینكه مدال های طلا و نقره دوره قبل تكرار نشود.
دلخوشیِ پای پرواز كافی نبود
ركابزنان ایران در بخش جاده از امیدهای مدال آوری كاروان ایران در بازی های آسیایی بودند اما دراختیار گرفتن تنها بخشی از تجهیزات آنهم پای پرواز بهانه ای شد به جهت اینكه گنج خانلو و سهرابی برخلاف انتظارات مدالی نگیرند. در بخش پیست هم این امید وجود داشت كه ركابزنی مانند دانشور مدال دوره قبل خویش را تكرار كند اما نداشتن پیست چوبی بازهم بهانه ای شد تا وی حتی بع فینال هم نرسد.
اتفاقی كم سابقه در دوچرخه سواری
پاره شدن زنجیر دوچرخه فرانك پرتو آذر سبب شد وی از رقابت با حریفانش در دوچرخه سواری كوهستان عقب بماند و در نهایت هم مدالی نگیرد در حالیكه روی مدال آوری وی بعنوان تنها بانوی ركابزن اعزامی به اندونزی حساب زیادی شده بود. البته گفته شده كه دوچرخه فرانك پرتو آذر یك ماه پیش از دانمارك و از یك شركت معتبر خریداری شده كه خیلی از قهرمانان دنیا، دوچرخه های خویش را از این شركت خریداری می كنند اما این اتفاق نادری بود كه گریبانگیر ورزش ایران و این ركابزن شد. دقیقا مانند اتفاقی كه زنجانیان به خاطر تركیدن تایر دوچرخه اش، با آن مواجه گردید.
ناهارِ پرماجرا
باآنكه روی زهرا نعمتی بعنوان تنها كماندار ریكرو ایران حساب ویژهای باز نشده بود اما از وی كه در كنار ركوردشكنی ها و مدال های آسیایی و جهانی زیاد، دو مدال طلای پارالمپیك را در اختیار دارد بعید نبود بتواند تا كسب مدال پیش برود اما صرف ناهار در زمانی كه دیگر كمانداران پیگیر رقابت های خود بودند، این فرصت را از وی و كاروان ایران گرفت. اینچنین برای تیمی كه اعضای آن از ساعت برگزاری رقابت ورزشكارشان آگاهی كافی نداشتند، یك فاجعه مكمل ناكامی در مدال آوری شد.
اخراجی كه یقه امیدِ مدال آوری را گرفت
در وزن ۱۰۰+ كیلوگرم جودو، باآنكه جواد محجوب مدالی از دوره پیشین بازی های آسیایی ندارد اما كاروان ایران در این دوره بازی ها می توانست یك مدال آنهم به رنگ طلا به نام وی در سبد مدال هایش داشته باشد البته اگر پای اشتباه و اخراج مربی درمیان نبود. در جریان مبارزه محجوب در دیدار رده بندی، مربی به وی به علت اشتباه اخراج شد و نتوانست در جریان مبارزه از روی صندلی كوچ، وی را هدایت كند. این مورد در باخت محجوب و ۱۶ ساله شدن حسرت مدال آوری جودو در سنگین وزن بی تاثیر نبود.
نقصی كه همچنان پابرجاست
محمد ملك محمدی كوراش كار وزن منهای ۹۰ كیلوگرم كشورمان كه یكی از امیدهای مدال ما در بازی های آسیایی بود، با ناداوری به حریف افغانستانی باخت تا از دور رقابت ها حذف شود. شاید در این شكستِ عمدی وی نه مربی مقصر بود و نه رئیس اما همان معضل همیشگی ورزش ایران كه به كرسی های بین المللی و خالی بودن جای ایرانیان در آنها مربوط می گردد را دوباره اثبات كرد. معضلی كه اگر با آن مواجه نبودیم چه این شكست برای ملك محمدی رقم نمی خورد و كار او به علت به اتاق پزشكی كشیده نمی شد.
به گزارش اخبار ورزشی به نقل از مهر، كاروان ایران از كنار چنین مدال های مسلمی در بازی های آسیایی به راحتی گذشت در صورتی كه چه بسا اگر این مدال های از دست رفته طبق انتظارات و پیش بینی ها در سبد كاروان ایران قرار می گرفت، می توانستیم امروز به جای سقوط و پسرفت از تثبیت جایگاه صحبت نماییم.
به هر حال ورزشكاران و مسئولان ورزش نباید غافل شوند از اینكه عرصه ورزش قهرمانی ملك حریم خصوصی آنها نیست كه هر طور خواستند در آن معامله كنند و تصمیم بگیرند. برای این عرصه میلیاردها تومان قبل از بازی های آسیایی هزینه شد تا شادی و غرور ملی تولید شود نه اینچنین واقعیت هایی كه نمی توان منكر آن شد.
مسئولان كه به هر نحو در از دست رفتن چنین مدال هایی بی تاثیر نبودند باید پاسخگو باشند چون رشته ای كه آن را مدیریت می كنند یا پیراهن ملی آن را به تن دارند، محل و وسیله ای برای تصمیمات خودسر، بستن بار و دهان منتقدان نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب