امیر کی روش نویی!
به گزارش اخبار ورزشی، قلعه نویی که روزی خودش منتقد کی روش بود حالا راه و روش مرد پرتغالی را در تیم ملی پیش گرفته است.
ایمان گودرزی؛ بازگشت تیم ملی فوتبال ایران به مدل واکنش گرا، مهم ترین پیام جدال تدارکاتی با کیپ وِرد در نیمه نهائی تورنمنت العین بود؛ دیداری که بالاتر از آنکه محک جدی برای سنجش توان هجومی ایران باشد، فرصتی مناسب برای تمرین ساختار دفاعی و بازگشت به نقطه قوت یک دهه اخیر فوتبال ملی به شمار می رفت. تیم ملی مقابل حریفی که در فاز مالکیت خلاقیت چندانی نداشت، همان الگوی آشنای «بستن فضاها و ضربه زدن در لحظه مناسب» را مرور کرد؛ الگویی که احیانا پایه اصلی طرح قلعه نویی برای جام جهانی ۲۰۲۶ خواهد بود.
میراث کی روش و مسیر نیمه کاره
سبک واکنشی در فوتبال ملی با دوران حضور کارلوس کی روش به اوج رسید. مربی پرتغالی با تاکید دائمی بر انسجام دفاعی، از همان شروع مالکیت توپ را عامدانه به حریف واگذار می کرد تا تیمش با نظم و فشردگی، جریان بازی را کنترل کند. این مدل در جام جهانی ۲۰۱۸ به نهایت کارآیی خود رسید و ایران با کم ترین مالکیت توپ، اسپانیا را به دردسر انداخت و ساختار دفاعی اش تحسین جهانی را برانگیخت. با این وجود، در فاصله کوتاه تا جام جهانی ۲۰۲۲، اختلاف کیفیت نسل جدید، مشکلات اردویی و افت ایده های کی روش موجب شد نسخه دوم این طرح موفقیت آمیز نباشد. تیم ملی در قطر نتوانست همان تیم منسجم و قابل پیشبینی ۲۰۱۸ باشد.
قلعه نویی و وعده تغییر مدل بازی
امیر قلعه نویی زمانی کارش را شروع کرد که احتیاج به تغییر حس می شد. او با شعار بازی تهاجمی و مالکانه روی نیمکت نشست و در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ تا حدود زیادی به هدف خود نزدیک شد. آمار گلزنی، مالکیت توپ و خلق موقعیت نشان داده است که ایران در آسیا توانست چهره ای مسلط و کنش گرا عرضه نماید. اما کارشناسان همواره یک پرسش کلیدی را مطرح می کردند: آیا این مدل در جام جهانی هم جواب می دهد؟ تقابل با تیم هایی مانند روسیه و تانزانیا تصویری واقعی از سطح تیم ملی عرضه نمی داد و فاصله کیفیتی میان این حریفان، امکان ارزیابی دقیق را سخت می کرد.
پیام مهم بازی با کیپ وِرد: انتخاب مسیر جام جهانی
دیدار برابر کیپ وِرد اما نشانه ای واضح داشت؛ تیم ملی برای جام جهانی باردیگر بسمت فوتبال واکنشی می رود. بااینکه ایران موقعیت های بیشتری ایجاد کرد، اما خود قلعه نویی پس از بازی تاکید کرد که تیمش بیشتر روی ساختار دفاعی تمرین کرده است؛ دقیقا شبیه همان الگویی که برای مواجهه با تیم های بمراتب قوی تر لازم خواهد بود.
این انتخاب از یک منظر منطقی است. تجربه نشان داده فوتبال ایران در رویارویی با حریفان سطح بالا، بیشترین شانس موفقیت را در مدل دفاع-ضدحمله دارد. اما از زاویه ای دیگر، این تصمیم کمی عجیب به نظر می رسد؛ چونکه ایران در سید دوم قرار دارد و احیانا با حداقل دو تیم پایین تر از خود بازی خواهد کرد، جایی که احتیاج به مدل هجومی بالاتر از رویکرد واکنشی احساس می شود.
تأثیر گالیاردی و ورود تفکرات ایتالیایی
نمی توان نقش آنتونیو گالیاردی، دستیار ایتالیایی قلعه نویی را در این تغییر رویکرد نادیده گرفت. او سال ها در فوتبال ایتالیا و در تیم ملی این کشور فعالیت داشته و شناخت کاملی از مدلهای دفاعی ساختارمند دارد. حضور او می تواند دلیل مهمی باشد که چرا کادر فنی تصمیم گرفته پیش از جام جهانی، تمرکز را روی نظم دفاعی و انتقال سریع توپ بگذارد؛ مدلی که احیانا در فینال تورنمنت العین نیز تکرار خواهد شد.
تفاوت بزرگ با نسل طلایی کی روش
تفاوت مهم امروز با دوران طلایی کی روش، میانگین سنی بالای تیم است. نسل ۲۰۱۸ سرحال تر، جوان تر و آماده اجرای سبک پرفشار دفاعی-انتقالی بود. اما تیم فعلی امکان دارد در سه مسابقه سنگین گروهی جام جهانی، از نظر دوندگی و شادابی به مشکل بخورد. به همین دلیل، جریان جوان سازی تیم ملی تا شروع جام جهانی ادامه می یابد و بعید نیست برخی چهره های فعلی اردوها در ماههای آینده جای خویش را به نسل تازه بدهند.
انتظار برای قرعه کشی؛ آخرین قطعه پازل
در کنار همه این ها، قرعه کشی جام جهانی ۲۰۲۶ تاثیر مستقیمی بر مدل نهائی بازی تیم ملی خواهد داشت. اگر ایران با دو حریف بزرگ هم گروه شود، احیانا فوتبال واکنشی انتخاب اصلی خواهد بود. اما اگر قرعه آسان تری مقابل ایران قرار بگیرد، شاید ساختار بازی تهاجمی تر و مبتنی بر مالکیت توپ مورد استفاده قرار گیرد.
منبع: اخبار ورزشی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب