پرسپولیس برانكو، فراموشی ۹ ماه خوب، ثبت یك ماه بد
اخبار ورزشی: فرهنگستان فوتبال نوشت: می توان به خاطر افت یك ماه پایانی هر آنچه طی این مدت زمانی به دست آمده را فراموش كرد.
پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شده، برانكو و تیمش دبل كرده اند و همه عناوین را به دست آورده اند اما حالا بیشتر از اینكه درباره این اتفاقات فوق العاده و دستاورد های پرسپولیس صحبت شود همه درباره افت این تیم طی دو ماه پایانی فصل حرف می زنند و البته نگرانی ها درباره فصل آینده اوج گرفته است. در این میان برخی پرسپولیس لیگ هفدهم را با فصل قبل ترش مقایسه می كنند و می گویند آن تیم قهرمان چیز دیگری بود و ضمن اینكه بهتر و زیباتر بازی می كرد، مقتدر تر و منسجم تر هم بود. عموما تیمی كه بیشتر گل زده باشد تیم تهاجمی تری است و غالبا فوتبال تهاجمی تر و تماشاگر پسندتری بازی كرده است اما این نكته با آنچه در مقایسه پرسپولیس لیگ هفدهم و شانزدهم می گویند تناسب ندارد و به شكلی متناقض است.
واقعیت این است كه پرسپولیس لیگ هفدهم بیشتر از لیگ شانزدهم گل زده اما همه می گویند این تیم ضعیف تر از تیم فصل قبل بوده و به اندازه آن فصل خوب نبوده است. بله، پرسپولیس بیشتر از فصل قبل گل زده در حالیكه نیروهای تهاجمی اش نسبت به گذشته كمتر و ضعیف تر بوده اند و مشخصا پرسپولیس در این حوزه پسروی داشته است.
پرسپولیس در نیم فصل دوم لیگ هفدهم سروش رفیعی، مهدی طارمی و محسن مسلمان را در اوج داشت اما در این فصل سروش را از ابتدا نداشت، طارمی پس از هفته هفتم جدا شد، مسلمان عملا نیم فصل بیرون نشست و بشار در مجموع حدود ده هفته برای برانكو كارایی داشت(بین هفته های ششم و هفتم تا شانزدهم و هفدهم) و پس از آن با رفتن به تیم المپیك عراق یا تیم ملی كشورش و پس از آن افتی كه داشت نتوانست به كار تیم بیاید. دیگر نیروی تهاجمی این فصل گادوین منشا بود كه در مجموع فصل لیگ چهار گل زد و با یك گل زده در لیگ قهرمانان كمتر از علی قربانی مهاجم مغضوب استقلال گل زد. در واقع پرسپولیس با علیپور، امیری، احمدزاده و نعمتی موفق به قهرمانی شد و گل زده ای بیشتر از فصل قبل به دست آورد و آماری قابل قبول در این بخش داشت اما اهالی فوتبال یعنی هواداران و رسانه ها همیشه كم حافظه هستند و بخش دوم فصل بیشتر در ذهن ها می ماند.
شاید اگر همین الان از اهالی فوتبال سوال كنید پرسپولیس فوتبال جذاب تری بازی می كند یا ذوب آهن غالبا انگشت را به سمت تیم موفق قلعه نویی بگیرند چون كه همه نیم فصل دوم را به خاطر می آورند. پرسپولیس در لیگ شانزدهم نیم فصل اول خوبی نداشت. طارمی بدون بدنسازی از تركیه برگشته بود و علیپور به خاطر نوع بدنسازی اش شرایط خوبی را تجربه نكرد در حالیكه طی نیم فصل دوم با اوج گرفتن طارمی و مسلمان و البته اضافه شدن سروش رفیعی شرایط بهتری را تجربه نمود. در لیگ هفدهم اوضاع برعكس شد و نیم فصل اول پرسپولیس با نیروهای تهاجمی بالقوه اش همه را درو كرد. حتی این تیم تا پیش از بازی برگشت با استقلال سه گل به تیم های خوب پیكان و نفت آبادان زد اما باز هم همه ۷-۶ هفته پایانی را می بینند. البته كه نمی توان به افت پرسپولیس طی این بازه زمانی اشاره نكرد اما واقعیت این است كه یك فصل فوتبال چیزی بین ۹ تا ۱۰ ماه زمان می برد و انصاف نیست اگر یك ماه پایانی را ملاكی برای قضاوت درباره یك فصل بدانیم. هنوز یادمان نرفته در مردادماه سال قبل وقتی پرسپولیس در دو بازی خارج از خانه مقابل الاهلی عربستان بازی كرد یا بعد تر مقابل الهلال ایستاد مربیان ذوب آهن و استقلال از پای تلویزیون بازی های این تیم را تماشا می كردند. روزهایی كه پرسپولیس در اوج قرار داشت این تیم ها با مربیان شان در فكر فرار از گردابی بودند كه در آن اسیر شده بودند. باید باور كنید حدودا هیچ تیمی در دنیای فوتبال نمی تواند بدون افت فصلی را به آخر برساند. رئال مادرید در سه ماه ابتدایی این فصل تا جایی پیش رفت كه صحبت از اخراج زیدان و جدایی رونالدو عنوان شد اما حالا آنها در آستانه فینال اروپا هستند. در واقع فصل فوتبال ۱۰ ماه زمان می برد و پرسپولیس لحظات مهمی را در تمام این ده ماه تجربه كرده پس نمی توان به خاطر افت یك ماه پایانی هر آنچه طی این مدت زمانی به دست آمده را فراموش كرد.
256 41
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب